Beste ereleden, leden van verdienste, leden en vooral beste vrijwilligers van Te Werve,

Welkom, fijn dat jullie er allen zijn. Een speciaal woord van welkom voor alle nieuwe leden, we hopen dat jullie het bij Te Werve erg naar jullie zin zullen hebben.

Een jaar geleden stond ik hier voor de eerste keer, zónder microfoon, mét mijn eerste nieuwjaarsspeech. Het gaat snel voorbij zo’n jaar. In het begin heb je het idee dat de tijd langzaam voorbij gaat, maar op een gegeven moment gaat het razendsnel, maar goed …….. dat heeft ook met de leeftijd te maken :)

De neiging bestaat om bij een nieuwjaarsspeech terug te kijken op het jaar dat voorbij is. Dat ga ik niet doen want ik ga er vanuit dat jullie allen ons mooie Club Te Werve Nieuws, dat onder redactie van Akke Tavecchio en Nel Weijn gemaakt wordt, elke keer heel goed lezen en dat jullie dus op de hoogte zijn van álle activiteiten van álle afdelingen. Waar ik wel stil bij wil staan is dat er het afgelopen jaar mensen zijn overleden. Met name wil ik Ino Leijen noemen, die lid was van het hoofdbestuur. Ino was nog niet zo lang lid van Club Te Werve. Dat zou je niet verwachten gezien al zijn activiteiten. Ino was snel geworteld in de Club, hij kende veel mensen en veel mensen kenden hem. Hij was meegekomen met SML en heeft activiteiten die bij SML plaatsvonden geïntroduceerd bij Te Werve. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan het knakentoernooi. Ino was erg actief binnen het bestuur. Hij was Commissaris Parkzaken en uit dien hoofde was hij vaak op het park te vinden. Als er iets stuk was probeerde Ino het eerst zelf te repareren voordat hij een bedrijf inschakelde. Het is wel duidelijk dat wij Ino enorm missen. Naast Ino zijn er meerdere leden van onze Club die ons ontvallen zijn en ook zijn er leden die afscheid van gezinsleden hebben moeten nemen. Graag vraag ik jullie een moment om hier bij stil te staan…….. Dank jullie wel.

Naar aanleiding van een paar persoonlijke lotgevallen van leden ben ik mij veel meer bewust geworden wat een belangrijke rol een Club als de onze kan en ook moet spelen. Als een dierbaar iemand overlijdt of als daar iets anders naars mee gebeurt, heeft dat voor de overgebleven partner, het overgebleven kind of de overgebleven ouder een enorm grote impact. Als je zoiets zelf niet hebt meegemaakt, realiseer je je vaak niet dat de pijn die iemand voelt groot en langdurig is. Voor de meeste mensen gaat het leven door, we werken hard en hebben het druk met van alles en nog wat. Je hebt geen tijd om je te bekommeren om het verdriet van de ander. Toch wil ik er voor pleiten daar wat meer tijd voor te nemen. En ook als je iemand niet zo goed kent toch eens te vragen hoe het met hem of haar gaat. Een arm om de schouder, een hand op een arm kan veel troost bieden.

Wij zijn een vereniging. Een vereniging wordt gevormd door de leden. Wij met elkaar vormen onze Club. Dat betekent dat ieder lid belangrijk is. Ieder lid moet zich thuis kunnen voelen in onze vereniging. Ik heb eens een managementtraining gevolgd waar een spreker optrad die een expeditie naar de Noordpool had georganiseerd én had volbracht. Zij trokken sledes, waarop alles wat zij nodig hadden lag, over het ijs. Ik geloof dat die sledes zo’n honderd kilo wogen en het ijs zag er niet uit zoals het ijs op de Vliet als die bevroren is. Deze spreker vertelde dat zij in het dichtstbijzijnde dorpje, honderden kilometers zuidelijker, een aantal mensen hadden zitten waar zij contact mee hadden. Die mensen hadden de beschikking over een helikopter, dus als het nodig was konden zij hulp bieden. Dat groepje mensen was hun levenslijn, zij noemden dat het Basiskamp. Deze spreker projecteerde een aantal aspecten van zijn expeditie op het werk. En met name het idee van het Basiskamp was erg belangrijk. Je moet je op je werk in een Basiskamp voelen. Veiligheid en vertrouwen zijn daar belangrijke kenmerken van. En ik trek die lijn door. Ik vind dat alle leden van Club Te Werve hier op het park, in het Paviljoen en op de tennisbanen het gevoel van een Basiskamp moeten hebben. Een Basiskamp dat we met elkaar maken en waar we allemaal aan kunnen bijdragen. En dat betekent dat we respectvol met elkaar omgaan en dat we leden die het wat moeilijker hebben een helpende hand moeten bieden.

Inmiddels hebben we twee vrijwilligerscoördinatoren Tineke Fros en Valentine van Delft. Zij zijn bezig in kaart te brengen wie ooit heeft aangegeven wel wat voor de Club te willen doen. Wij hebben al veel vrijwilligers, maar kunnen er nog meer gebruiken. Onder het motto vele handen maken licht werk! Ingevolge de voorstellen van de commissie structuur zijn we op zoek naar mensen die in het hoofdbestuur de verantwoordelijkheid op zich willen nemen voor de tennisbanen, voor het landgoed en voor het Paviljoen. Ook wil onze huidige secretaris, Corrie, stoppen met haar werk voor het hoofdbestuur. Kortom, er zijn allerlei kansen voor jullie om onze Club die op het mooiste plekje van Rijswijk ligt nog leuker te maken. Het is namelijk erg uitdagend en bovendien erg gezellig om met elkaar iets voor de Club te doen. En als je zegt, een functie heb ik liever niet, maar ik wil best wat voor de club doen, kom dan een keertje langs en vergader mee. Er zijn altijd leuke klussen en klusjes te verdelen.

En als ik het heb over uitdagend dan wil ik een grote uitdaging voor 2015 niet onbenoemd laten. En dat is de elektriciteit. Veel vragen en klachten zijn daarover bij de leden, maar ook bij het bestuur want het is een gecompliceerd probleem. Waar we eerst dachten dat het alleen maar een capaciteitsprobleem was, is na een aantal onderzoeken in het voorjaar en in het najaar in december pas duidelijk geworden dat de elektrische installatie van het Paviljoen niet in orde is. Onze eerste prioriteit is dan ook om dat zo snel mogelijk aan te pakken. Aangezien wij de deskundigheid daar niet voor hebben, hebben we een onafhankelijk instituut Technikeur ingeschakeld om ons daarover te adviseren. Als de elektrische installatie weer helemaal veilig is, laten we weer meten en dan hopen we dat we binnen de beschikbare capaciteit blijven. Als dat niet het geval is moeten we kijken of alternatieven voor de tennisbaanverlichting zoals LED of zuiniger conventionele armaturen een oplossing bieden. Een verzwaring van de aansluiting van 80 A, wat we nu hebben, tot 125 A doen we liever niet, omdat dat de vereniging € 9000,- per jaar extra gaat kosten.

Graag wil ik ook de gelegenheid te baat nemen om alle vrijwilligers te bedanken. Eerder heb ik een paar dames genoemd, maar er zijn veel meer dames én heren die regelmatig iets doen voor de Club. Wij, de leden, zijn daar erg blij mee en wij vinden het super dat jullie dat doen. Dank jullie wel! En nu ik toch aan het bedanken ben, wil ik de mensen van de horeca Rob, Irma en jullie medewerkers niet vergeten. Jullie hebben een rumoerig jaar achter de rug en beste mensen: vergeet niet dat zij het vak aan het leren zijn. Sedert het vertrek van Perry hebben zij hun uiterste best gedaan. En ook hier geldt dat we over en weer met een respectvolle bejegening elkaar kunnen helpen.

Tenslotte nemen we vandaag ook afscheid van twee afdelingen, de tafeltennis en de klaverjas. Beide afdelingen zijn te klein om door te kunnen gaan en hebben besloten om zichzelf op te heffen. Tientallen jaren heeft Club Te Werve deze afdelingen onder haar hoede mogen hebben, maar nu is het voorbij. Gelukkig is de Club een levende en sprankelende vereniging. De hengelsport afdeling is nog nooit zo groot geweest en onze jongste afdeling, het zangkoor, is buitengewoon enthousiast en zeer professioneel het repertoire aan het uitbreiden. Zij gaan straks voor ons allen zingen. Ook kunnen wij elke maand genieten van het schilderij van de maand van de schilders. Zeker nu we zo’n mooi systeem hebben komen de schilderijen fantastisch tot hun recht. De andere afdelingen wil ik daarmee niet tekort doen, nogmaals lees Club Te Werve Nieuws, maar ik wil jullie ook niet al te lang ophouden.

Daarom rest mij alleen nog om jullie allen het allerbeste te wensen voor 2015 en ik hoop jullie veel te zien op Te Werve. Dank voor jullie aandacht.