De Kracht van de Herhaling
Op zondag 30 oktober j.l. hebben wij voor 't eerst sinds lange tijd weer van ons laten horen, en zien natuurlijk. Wij traden op bij woonzorgcentrum Vredenburch - Florence in oud Rijswijk.
De bewoners aldaar waren toe aan iets vrolijks en genoten met volle teugen van ons zingen. Er werd door enkele bewoners gedanst en zelfs mee gedirigeerd. Voor hen een welkome zondagmiddag beleving.
Voor ons ook trouwens, dit was de eerste keer dat wij onder leiding van Tessa, onze dirigent, een optreden hadden. Het nieuwe repertoire met veelal haar eigen arrangement klinkt verfrissend. Anastasiya, onze pianist, begeleidde ons weer allermooist op een ietwat onwillige piano.
Een aantal Nederlandstalige liedjes van vroeger spoorde de bewoners aan tot meezingen. Voor onze nieuwste koorleden was het een allereerst optreden. Zij zingen inmiddels een behoorlijk moppie mee. In de pauze werden we goed verzorgd met koffie, thee, water en appelsap en....bitterballen. Als ze al vega waren was dit onderscheid niet te proeven, ze gingen er met smaak in.
Op de donkere natte woensdagavond van 16 november mochten wij komen zingen in het Haga ziekenhuis. Een lichtje brengen bij de aan bed gekluisterde medemens is een meer ingetogen aangelegenheid.
Vier keer ons repertoire zingen op vier verschillende afdelingen klinkt als herhaling van zetten en is in feite ook zo. In spreektaal gebruiken we herhaling om ergens kracht bij te zetten. Denk aan 'ach ach' en 'nou nou' of 'zo zo' of het gehaaste 'ja ja' als men vindt dat je niet genoeg opschiet.
Buiten dat het fijn is om voor publiek te zingen, blijkt dat ook de kracht van herhaling doorwerkt in ons zingen. Op de vierde afdeling klonken we het mooist.
Het publiek genoot er van. Er was zelfs via een telefoon een luisteraar uit Curaçao. "You'll never walk alone" was net als bij onze vorige optredens bij Haga ons afsluitende lied.
Met dank aan Fonds 1818, die deze optredens voor ons mede mogelijk maakt. Een win - win situatie voor zowel bewoners van tehuizen, patiënten in het ziekenhuis als voor ons het zangkoor.
Irma
