Al het nieuws van de Club in de ClubApp

Onder de kerstboom zittend mijmer ik over de dingen die wij als koor de afgelopen maanden hebben meegemaakt.  

In oktober hebben wij een workshop stemvorming gedaan gegeven door onze eigen dirigent Tessa. Als geen ander weet zij hoe belangrijk het is om op de goede manier het beste uit je stem te halen. Rechtop staan bijvoorbeeld en niet alleen met je romp maar ook met je nek en hals. De ruimtes in buik, borst en flanken vormen samen een klankkast die je dmv de ademhaling en spierkracht kunt aansturen. Spanning en ontspanning als samenwerkende krachten voor het soepel gebruik van de stembanden. De opwarmfase voor het zingen bestaat dus niet alleen uit stemoefening maar ook door het fysiek los schudden van oa armen en benen. Oefeningen door het symbolisch wegjagen van katten: ksst! en het gedeeltelijk vasthouden van een inademing respectievelijk uitademing maakten dit inzichtelijk.
Een vrolijk stemmige avond werd het. Veel geleerd en als koor beter op elkaar afgestemd, dankjewel Tessa.  
De alten zingen nu een half toontje hoger, de sopranen wat soepeler en de mezzo's lekker vrijuit.

Tijdens de nieuwjaarsreceptie lieten wij een stukje nieuw repertoire horen. Flashmobachtig kwamen wij al zingend vanuit de hoeken van de zaal naar de piano lopen.  Verrassend vond men, leuk.

De opkomst tijdens de ALV was groot. Notulen, jaar- en financieelverslag werden goedgekeurd.  Een ieder kon haar zegje doen en de bestuurswisseling werd een feit. Dank aan Esther voor haar jarenlange inzet als secretaris.  Dank aan Marianne, die haar taak van penningmeester verruilt met secretaris zijn. En natuurlijk aan Corine; zij blijft zitten waar zij zit namelijk op de voorzittersstoel. Zij voert deze functie uitmuntend uit.  Marjonne wordt de nieuwe penningmeester. Applaus voor hen.

Ook applaus voor alle vrijwilligers van het afgelopen jaar. Zij kregen een VVV-bon, ter beschikking gesteld door de gemeente Rijswijk. Een zeer leuke geste.  Ikzelf heb er een mooie cd van gekocht. Een ietwat dure broek werd er mede door aangeschaft en zo werden er nog wat wensen vervuld door deze verraste groep.

Het plannen van een feest kost wat inspanning. Niet zozeer fysiek als wel met het denkvermogen. Gelukkig zijn wij daarmee gezegend dus borrelde en pruttelde er van alles in onze bolletjes.
Iets actiefs leek ons het leukst. Dikke dames schilderen ofzo. Maar……  de realiteit leerde ons vrij snel dat dit voor 25 personen niet haalbaar was. Wel heel fijn was en is het dat het HB ons budget verhoogde zodat onze horizon verbreed werd.
Na veel heen en weer geapp waren daar plots twee leuke dames ‘Caroline en Marina’ die een ‘schilderworkshop op muziek’ wilden geven. Er volgden een paar vrolijke afspraken met hen waarin ademhalingsoefeningen met ballonnen – we zijn tenslotte een zangkoor - uit de doeken gedaan werden en ook het diner werd geregeld.
De schilderclub op Te Werve wilde ons hun faciliteiten lenen inclusief de ezels. Super leuk dat dit allemaal kan binnen de Te Werve-familie.
Een paar schildersezels kwamen we tekort maar daar bood de buurtappgroep uitkomst. Mijn oproep om ezels gaf enige hilariteit, zes buurmannen en –vrouwen reageerden waarvan er drie hun schildersezel in bruikleen wilden geven. Mijn eigen echtgenoot fungeerde als pakezel om deze op hun plaats te krijgen op
het atelier.

Op de zonovergoten warmste 9 september ooit (32°) was er het Strandwalfestival. Dit jaar opgetrokken tussen de Rijswijkse Schouwburg en het Huis van de stad pal in de zon langs de vijver.
Een podium was er opgebouwd aan de kopse kant, hiernaast een tennis- en scoutingspeelveldje en daar weer naast nog drie kramen. Beetje achteraf leek het op papier maar het bleek niet beter te kunnen, omdat deze kramen het grootste deel van de dag in de schaduw stonden.
Hier was ons een kraam toebedeeld, boften wij even, samen met de afdelingen tennis, schilderen en bridge.
Gewapend met een hand vol flyers, zonnebril en -hoed trachtten wij de voorbijgangers over te halen om toch vooral bij ons, de Tewervelingen, te komen zingen. Druk was het... én heet.

Barbera, Marleen, José, Annette, Marjonne, Irma en Heleen hadden een vrolijke dag, die zoals het er nu naar uitziet, vruchten af gaat werpen.
Bepakt op weg naar de uitgang -na afloop- was daar een ijscokarretje met aardbei- en mango ijs.
Een spontaan Mango Mango Mangodansje kon niet uitblijven.

Dit jaar begon goed. Waar het weer in december nog  koud was met nachtvorst van  -10° en ijs op sloten en gladde wegen, was het op onze eerste repetitieavond van dit nieuwe jaar alweer zacht met +10°.
Een nieuw record in het klimaat en zingen met de deur nog steeds een stukje open is dan net wat aangenamer.
De puntjes op de  " i " hebben we gezet voor onze bijdrage aan de nieuwjaarsreceptie van en op Te Werve die op de 14e plaats vond.
Toen viel de regen met bakken uit de hemel.

Op zondag 30 oktober j.l. hebben wij voor 't eerst sinds lange tijd weer van ons laten horen, en zien natuurlijk. Wij traden op bij woonzorgcentrum Vredenburch - Florence in oud Rijswijk.
De bewoners aldaar waren toe aan iets vrolijks en genoten met volle teugen van ons zingen. Er werd door enkele bewoners gedanst en zelfs mee gedirigeerd. Voor hen een welkome zondagmiddag beleving.
Voor ons ook trouwens, dit was de eerste keer dat wij onder leiding van Tessa, onze dirigent, een optreden hadden. Het nieuwe repertoire met veelal haar eigen arrangement klinkt verfrissend. Anastasiya, onze pianist, begeleidde ons weer allermooist op een ietwat onwillige piano.

Daar was ie dan, het lustrumfeest.
Ons eerste feest omdat wij al zo lang bestaan. Omdat wij zingen, omdat het leven leuk is, omdat wij toffe meiden zijn.

Op deze mooie zondagmorgen stond de koffie om klokslag elf uur klaar was de cake gesneden, de taart en cupcakes mooi uitgestald.  De uitnodiging erbij gelegd zodat  'gewone mensen'  konden  weten dat dit voor óns,  'een select gezelschap'  de Tewervelingen was.

Het welkomstpraatje verhaalde van de oorsprong van het koor en wat er zoal geschiedde in de 9 jaar die wij met elkaar gedeeld hebben.
Het tot dan toe geheime feestprogramma werd bekend gemaakt, wat vrolijke ah's en oh's ontlokte.

Het laatste bloemetje bloeit nog. Een lange spriet groeide uit zijn fatsoen en leek lang zijn bloeikracht te verspillen. Totdat er alsnog in november een mooie rose bloem uit kwam. Het zakje zangzaad waar het koorbestuur ons mee verraste in het voorjaar was een succes van de bovenste plank oftewel van een zuivere hoge C.

All the leaves are brown and the sky is grey……. hoor ik op de radio.
Ons allereerste ingestudeerde lied, wat nu zo’n beetje  ons lijflied is geworden.
Als ik naar buiten kijk zie ik dat alle blaadjes van de bomen gevallen zijn. Oh! Wat mis ik het zingen met ons koor.......

Wakker liggen van een taak die je voor een groep dames mag vervullen.  Onzin, zou je denken, maar toch!  In dit geval was het een droom waarin ik wakker lag. De dag ervoor ben ik gevraagd om de kledingcommissie te komen versterken.  Binnen een vereniging verschuiven namelijk de taken regelmatig. Mijn voorgangster is voorzitter geworden en het is logisch dat zij deze o zo belangrijke taak van de kledingcommissie delegeert, zodoende.