Wakker liggen van een taak die je voor een groep dames mag vervullen.  Onzin, zou je denken, maar toch!  In dit geval was het een droom waarin ik wakker lag. De dag ervoor ben ik gevraagd om de kledingcommissie te komen versterken.  Binnen een vereniging verschuiven namelijk de taken regelmatig. Mijn voorgangster is voorzitter geworden en het is logisch dat zij deze o zo belangrijke taak van de kledingcommissie delegeert, zodoende.  Belangrijk? Ja zeker.  Zet maar eens een groep dames bij elkaar en luister mee als je over kleding begint…..  Maar goed, terug naar mijn droom.

Men verwacht van mij een onuitputtelijke wijsheid en inzicht in de diverse modestromingen.  Een modeshow, compleet met catwalk, zal er aan te pas moeten komen.  De kleur van de kledij is bepalend, beige kan ik niet hebben, mijn teint vervaagt daarbij,  rood is te uitdrukkelijk, blauw te veel Yomanda, geel te veel vogeltjesdans en terra te aards.   De door mij ingehuurde zogenaamde kenner blijkt een ietwat verrassende smaak te hebben,  een regenboogpak met franje,  het jasje heeft maar één mouw. Een  broekpak in contrasterend paars,  een laag op de rug uitgesneden hobbezak van een jurk en zo nog wat creaties dansen voor mijn ogen langs. Zelfs een oranje ”onesie” hobbelt voorbij,  een groengeel Ado-jurkje krijgt applaus en de aloude spijkerbroek wordt tot een soort FlintStonebroek getransformeerd.  Onder het zingen van ”happy happy happy” hijs ik de dames in nog meer onzinnige en uitbundige rokken, broeken, blousen en ja zelfs poncho’s!  Gillend word ik wakker.  Ik ga voorlopig voor stemmig zwart met het rode sjaaltje voor de nieuwjaarsreceptie en daarna misschien in het oorspronkelijke donkergroen van ’t Te Werve van weleer, zonder embleem. Alhoewel een G-sleutel ons niet zal misstaan.   Tevreden val ik weer in slaap…..

Een TeWerveling